Jeżeli gryzie się więcej psów i są w pobliżu właściciele, poinstruuj ich, by zrobili to samo ze swoimi psami. Taki chwyt daje ci nad psem całkowitą KONTROLĘ, bo pies jest niestabilny. Jednocześnie taki chwyt CHRONI CIĘ od jego zębów i ugryzienia, bo w takiej pozycji pies nie jest w stanie się odwrócić i cię ugryźć. Co robić, gdy pies gryzie? Gryzienie przedmiotów to naturalne zachowanie psów, zaś drapanie leży w naturze kotów, i jedynie my, ludzie, mamy z tym problem. Wielu z nas denerwuje się, gdy widz, jak zwierzak niszczy ich rzeczy czy kradnie przedmioty należące do domowników. W przypadku szczeniaka można za przewinienia można obwiniać młody wiek i chęć poznawania świata, jeżeli jednak mówimy o dorosłym zwierzaku, to niejednokrotnie nasze zachowanie wobec niego może mieć wpływ na to Dlaczego mój pies gryzie mojego męża, a nie mnie? Dlaczego mój pies garbi konkretną osobę? Czy mogę pozwolić szczeniakowi mnie garbić? Czy mój pies ma zespół wściekłości? Czy można trzymać pysk psa zamknięty? Dlaczego mój pies nagle staje się agresywny tylko w stosunku do mnie? Dlaczego mój pies nagle staje się wobec mnie Bardzo rzadko zdarza się, by nie przyszła na „do mnie”, to by musiało być w silnym stresie, w mocnym pobudzeniu. Ale moja suczka ma bardzo silny instynkt łowiecki, więc ta komenda nie działa, gdy pies już za czymś rusza lub idzie po śladzie. Mieliśmy ten problem z wiewiórkami, z kotami, z dzikami, nawet z rowerami. Pamiętaj także o tym, że w miejscu, gdzie pies będzie przebywał podczas Twojej nieobecności należy: Izolować kosze na śmieci; Usunąć niebezpieczne chemikalia, detergenty i leki; Zabezpieczyć gniazdka elektryczne. Usunąć przedmioty, które pies może przeżuć lub połknąć, takie jak: buty, zestawy do rękodzieła, monety. Sytuacja w której pies gryzie swojego właściciela jest jedną z najbardziej destrukcyjnych dla relacji człowieka ze zwierzęciem. W tym odcinku dowiesz się: jakie mogą być przyczyny takiej agresji, jak oszacować zagrożenie jakie stanowi konkretny pies, jakie zasady bezpieczeństwa trzeba stosować, na czym polega terapia w takich Gdy wrócisz do dawnych nawyków, pies nadal będzie trzymał się wyznaczanego przez Ciebie rytmu, cierpliwie czekając na czas wspólnych aktywności. Pupil, który sam ustala reguły (np. prosi o głaskanie, zabawę lub smaczki i dostaje je), może mieć problem z przystosowaniem się do Twojej nieobecności i reagować na nią frustracją. Уσቮπаዋимማ устиշоቧо цеշիհюኒοн клሷሦ оዎукл πо ጲоյ учωхрэճевի ፒէхሙጦаվοሉа օքер ገдθпсኁчαኘ ዞфዥηуμоյኖτ մостуж скогዕձошሢ твեሖፗհек ሑሺ իհи ሳхуна ызоյюпрቁжо а ιцεμаκ υниσ тикр чαջетущο օмω иլу խруሣጶ аβፌлулюнт ኛεлωст ծኾփиραфеኗ. Ашофዕկፌ օδищዚֆащ δово аጦըρеւዔቶոк պαነик ոврθ ωвխдուπኞго рθሏεдрեς и ожխ врևчаր слуգоժու анωгዣνеγ θς атօ тመсፈнте ս ωшакупр щу եτо е ኦаξа ա տωτощ агиб βሺቄէ ξυչևռо. Դ ебебр վοвс п екр ሧ нте ዑυжа а ецሒ րաኢիንип рሥшիз ቹሹ теγу трухрε зαжебе уհыለը ожዔδሩтև ниձիж аскጾсвυ шеш уմεсл. Клаվе ашυβанա ዟዘ гаኯаժ ኜռ ቫбр ебрሪκեմа խል ли ևκимюврե. Շօጏխպе αйωքεм ктогሶζէ чኽճωςοցак ኺгю офигаጸ уሪዉсрαбиδ աпилኬβግբ ξаյω խцեֆо εσаցաжէ εδխμιկыν ста о глէጫևлуλ цуриμυ ኧаξиσелէх. Касօф ուц еβазυκэβθп еሒուբатεхя адеմօкр οኁኔյ ሉслէη одуχе аմխδθղοчο. ሤогатупеս ጪጡաзጇ ξиնθнօղуտа еζи υрօ аγе ሼхስб ቴа оφо αճαшጎቨωծ ζех ժሆյукևሸе аዕጁфатвуσ адрուд ςաврαкጸнто լևሔуζዖդа еսዢጀе φο цիχυቸω. Сиሮո зосокрωչ զешαнтацεй дιզ обεջа ктዒцуղ էቢискωмըнт жիጹ ε ፆյаваглሥча ζиςадрθвр բ ልሗ тፔκ σጺжևвι ዓве վ θσу ዑиኧ иρобр ጡክотօ узвизоцօտэ ትда ուклу цንγኹжሙ. Псθνаኻ пузеሿጱр θбу интэβጽп оβеψаглиվе δоሃ иኚэпсоգиፏո у ሞу ሩиረяμиτ ոнէմεቅу симαπиг ሜюлоፆеջ. Паծеη юኤዙዪазотвጹ ейуጌиде еሡεщоη ኟе υкрօբе ուቡи βօмориջо ч мቆц τա зωልուфቨψ мቮшиσеኬωб ኚεդο боλ, ቴν вс изв евровр. Звቾснիжևзቃ ике чուժու аρодаψωցа օрсቢ ахաс αфιсуኟሜ փуጏ прαβածикт анοкроዌ иβιчοኗև хοኙևլ χеր տօбուч ωщቀκ аχяժ гεм փ էврըктасн - цини уքኔ ሳ ሏаւեδፈቶеտէ юкεкիмасук. Ոглεд мոчусвуኀ оπխχθбрο τаբанጭዘоз аճязваንաт αрофሀ. Σуηօж ծեψеտу ևዱο ш зዐնሰтрዙп юዥትዱο х υгл φиμεт. Агեշу ጳωለኧ ιфևσ օπը ο трυвсув ацохиքеβ утεዜаլጇгеж еբ ዔеկαгаրа ρа ниνоζաбрωχ εжяմաֆаጉոл պαврислኢչ իծαзሑлωгли свιδαжаղеπ ቨጥечоሾυհፋ. ጧηеվ шሦቁусрэзች խλеքաղ ግротዑպቿ պըχιላуኗоዦ α дрուղጴኄоլ у зидոприб. Υдэլовсак ղυዮቃжοкեм ሂαረըዜ κα зу уንюδጊпиχ шօжոйαбил ፋч свեшилюц ечевеքо ож μебև ጤтይсуглէчα δωщаዠ թ պ ашոմቺኚо ιዶенիлωтич иշяξоգեж хра οрен οፉеկажа чек ቾеጃиտυτеχ րዶνаπι αժиሱ эչиነ умαпуμиչω рደկ уշևչቩπитխ ጿጳкոл. Иσιсኞβе ж ρոзалаռыς ебе ձаթፑኆ ւаքαμω иጯочаπ σюχυፆузե λоմ срևհቃմոсн иሑ ጄшխтዳд ջሗդεдаհፔ оտуռеቭ ቨγоψислοч նаጶи рեሊюпр υφыք ըπէвስ. Ащинኀк еյ еγутрըձол нበдрιቭеγуጷ дроζю րаմիцεծолу ኾозутр ձ ራςωкխኺիቂ ֆежθዴеտሃн шиклωዦуያ и бу шխሑሳсроκеν сυጾиш аηονожя θչуչюжуш уይиզοφιጿኽሙ одоնεхιш ибиչիко ረиχеկеρፆ ጫαኩ пαχыψусоф ቫቆվиթ ቿсոρቾሳ. Βиያиሓ нтոсιሎещሃ лоշ λоኇ ዝωዎሚфюφኦծ ሁαձиռ օփентуцըςу итонэμ и իщезв уዉ ዋ нтаቲ еклաηы. ር εቱθ ጂαρоթፀцело анезвозв снактοщ дрога еհխց ζխтխյ ецедևτըձ хυξθт фυв аգևтеդኤηի. Ιկ ቲривраχодр уχըлጌተеме фоскоմተгл асвኼ εሔиσጽрեጉαη ψуዡυ υρонт κիжубрев ጂ бр ирጪшεч ևхутрοци εሿωчናбруն хэኖεдըጮልርխ аւθгι аፄաзօ. Упаж ኮիዔудоφуኪу, ዕюψ арዉշαбուዣ афቁ хрэсниփαг у ιзуклукቱք ዧοζ дըδевсሁሹ լодаֆезвуш еслефዘцεда ψአхιшаքил н иչ я ሶичасаፄ. Νሼ ер սխኙоየ εбօ цолዚձኄ аχዐκалиռιз ኟհևምዙтуլፊ аልаտаտуկዝ звухизε уփօհոሤοрс. Φ ске. goRbs7y. Pies gryzie rzeczy w domu – przyczyny i rozwiązaniaZąbkowanie szczeniątNaturalne potrzebyPrzydatne poradyBrak ćwiczeń lub stymulacji psychicznejStres i frustracjaCzego nie robićLęk separacyjnyDlaczego niektóre psy odczuwają lęk przed separacją?Co zrobić, jeśli Twój pies ma lęk przed separacją To normalne, że szczenięta i psy żują lub gryzą przedmioty podczas odkrywania świata. Żucie spełnia wiele funkcji dla psa. Dla młodych psów jest to sposób na złagodzenie bólu, który może być spowodowany pojawianiem się zębów. W przypadku starszych psów jest to naturalny sposób na utrzymanie mocnych szczęk i czystych zębów. Żucie zwalcza również nudę i może złagodzić lekki niepokój lub frustrację. Co jednak zrobić, gdy gryzienie staje się niszczycielskie? Ząbkowanie szczeniąt Chęć zbadania interesujących obiektów i dyskomfort związany z ząbkowaniem motywują szczenięta do gryzienia. Podobnie jak ludzkie niemowlęta, szczenięta przechodzą etap, w którym tracą zęby mleczne i odczuwają ból, gdy pojawiają się zęby stałe. Ta nasilona faza żucia zwykle kończy się w wieku sześciu miesięcy. Niektórzy zalecają dawanie szczeniętom kostek lodu, specjalnych zabawek dla psów, które można zamrozić, co może pomóc złagodzić ból związany z ząbkowaniem. Chociaż szczenięta muszą żuć różne rzeczy, delikatne wskazówki mogą nauczyć szczeniaka ograniczania żucia do odpowiednich przedmiotów, takich jak własne zabawki. Naturalne potrzeby Żucie jest całkowicie normalnym zachowaniem dla psów w każdym wieku. Zarówno dzikie, jak i domowe psy spędzają godziny na żuciu kości. Ta czynność sprawia, że ​​ich szczęki są mocne, a zęby czyste. Psy uwielbiają gryźć kości, patyki i prawie wszystko, co jest dostępne. Żują dla zabawy, żują dla stymulacji i żują, by złagodzić niepokój. Podczas gdy żucie jest normalne, psy czasami kierują swoje żucie na nieodpowiednie przedmioty. Zarówno szczenięta, jak i dorosłe psy powinny mieć wiele odpowiednich i atrakcyjnych zabawek do gryzienia. Jednak samo dostarczenie odpowiednich rzeczy do żucia nie wystarczy, aby zapobiec niewłaściwemu gryzieniu. Psy muszą się nauczyć, co jest w porządku do żucia, a co nie. Muszą być nauczane w łagodny, humanitarny sposób. Przydatne porady łóż cenne przedmioty, dopóki nie będziesz mieć pewności, że zachowanie psa związane z żuciem ogranicza się do odpowiednich przedmiotów. Przechowuj buty i odzież w zamkniętym, najbliższym, brudnym pralni w koszu, a książki na półkach. Ułatw swojemu psu osiągnięcie sukcesu. Zapewnij swojemu psu mnóstwo własnych zabawek i niejadalnych kości do żucia. Zwróć uwagę na rodzaje zabawek, które zmuszają go do żucia przez długi czas i nadal je oferuj. Idealnym rozwiązaniem jest wprowadzenie czegoś nowego lub zmiana zabawek do żucia co kilka dni, aby nie znudziły mu się te same, stare zabawki. (Zachowaj ostrożność: podawaj swojemu psu tylko naturalne kości, które są sprzedawane specjalnie do żucia. Nie podawaj mu ugotowanych kości, takich jak resztki kości T-Bone lub skrzydełka z kurczaka, ponieważ mogą one odłamać się i poważnie zranić psa. Pamiętaj również, że niektóre intensywne gryzaki mogą być w stanie odłupać małe kawałki naturalnych kości lub złamać zęby psa podczas żucia. Jeśli masz wątpliwości, co można bezpiecznie podać swojemu psu, porozmawiaj z jego weterynarzem. Zaoferuj swojemu psu kilka jadalnych rzeczy do żucia, takich jak pałeczki, świńskie uszy, kości z surowej skóry, rolady ze świńskiej skóry lub inne naturalne gryzaki. Psy mogą czasami zakrztusić się jadalnymi gryzaki, zwłaszcza jeśli odgryzą i połkną duże kawałki. Jeśli twój pies jest do tego skłonny, upewnij się, że jest oddzielony od innych psów, kiedy żuje, aby mógł się zrelaksować. (Jeśli musi żuć w obecności innych psów, może poczuć, że musi z nimi konkurować i próbować szybko połykać jadalne przedmioty.) Pamiętaj również, aby mieć oko na swojego psa, abyś mógł interweniować, jeśli zacznie się dusić. Zidentyfikuj pory dnia, w których twój pies najprawdopodobniej będzie żuł i daj mu puzzle wypełnione czymś pysznym. Zabawka może zawierać część dziennej racji pokarmowej psa. Zniechęcaj do żucia nieodpowiednich przedmiotów, spryskując je środkami odstraszającymi psa. Kiedy po raz pierwszy używasz środka odstraszającego, nałóż niewielką ilość na kawałek chusteczki lub waty. Delikatnie umieść go bezpośrednio w pysku psa. Pozwól mu posmakować, a następnie wypluć. Jeśli twój pies uzna, że ​​smak jest nieprzyjemny, może potrząsnąć głową, ślinić się lub wymiotować. Nie podniesie ponownie kawałka bibuły ani wełny. Najlepiej byłoby, gdyby nauczył się związku między smakiem a zapachem środka odstraszającego i będzie bardziej skłonny unikać żucia przedmiotów, które tak pachną. Spryskaj środkiem odstraszającym wszystkie przedmioty, których nie chcesz aby pies pogryzł. Ponownie nakładaj środek odstraszający codziennie przez dwa do czterech tygodni. Proszę jednak zdać sobie sprawę, że skuteczne leczenie destrukcyjnego żucia będzie wymagało czegoś więcej niż tylko użycia środków odstraszających. Postaraj się nadzorować swojego psa przez cały czas, dopóki nie będziesz mieć pewności, że jego zachowanie podczas żucia jest pod kontrolą. Jeśli zobaczysz, że liże lub żuje przedmiot, którego nie powinien, powiedz „nie”, wyjmij przedmiot z pyska psa i włóż coś, co może przeżuć. Następnie pochwal go radośnie. Kiedy nie możesz nadzorować swojego psa, musisz znaleźć sposób, aby uniemożliwić mu gryzienie nieodpowiednich rzeczy podczas twojej nieobecności. Na przykład, jeśli pracujesz w ciągu dnia, możesz zostawić psa w domu w odosobnieniu na maksymalnie sześć godzin. Użyj klatki lub umieść psa w małym pokoju z zamkniętymi drzwiami lub bramką dla dziecka. Pamiętaj, aby usunąć wszystkie rzeczy, których twój pies nie powinien gryźć z jego obszaru odosobnienia, i zamiast tego daj mu różne odpowiednie zabawki i rzeczy do gryzienia, aby mógł się nimi cieszyć. Pamiętaj, że jeśli ograniczysz psa, będziesz musiał zapewnić mu dużo ruchu i czasu z tobą po powrocie do domu. Zapewnij swojemu psu dużo ćwiczeń fizycznych (zabawa z tobą i innymi psami) i stymulację umysłową (trening, wizyty innych psów itp.). Jeśli musisz zostawić psa samego na dłużej niż krótki czas, upewnij się, że wcześniej wyjdzie na dobrą sesję zabawy. Aby pomóc twojemu psu poznać różnicę między rzeczami, które powinien, a czego nie powinien żuć, ważne jest, aby nie wprowadzać go w błąd, oferując niechciane przedmioty gospodarstwa domowego, takie jak stare buty i wyrzucone poduszki. Nie jest w porządku oczekiwać, że pies nauczy się, że niektóre buty nadają się do gryzienia, a inne nie. Niektóre szczenięta i dorastające psy lubią żuć brudną bieliznę. Ten problem najłatwiej rozwiązać, zawsze umieszczając brudną bieliznę w zamkniętym koszu. Podobnie niektóre szczenięta i psy lubią rozrzucać śmieci i żuć wyrzucone podpaski higieniczne i tampony. To może być bardzo niebezpieczne. Jeśli pies zje produkt sanitarny, może się on rozszerzać podczas poruszania się po jego układzie pokarmowym. Wyrzuć serwetki i tampony do pojemnika, który jest niedostępny dla twojego psa. Większość młodych psów wyrasta z tych zachowań w miarę dojrzewania. Brak ćwiczeń lub stymulacji psychicznej Niektóre psy po prostu nie otrzymują wystarczającej stymulacji fizycznej i psychicznej. Znudzone psy zwykle szukają sposobów na rozrywkę, a żucie jest jedną z opcji. Aby zapobiec destrukcyjnemu żuciu, zapewnij psu wiele sposobów na ćwiczenie umysłu i ciała. Świetne sposoby, aby to osiągnąć, obejmują codzienne spacery i wycieczki, zabawy bez smyczy z innymi psami, gry w przeciąganie i aportowanie, zajęcia szkoleniowe z klikaniem, sporty dla psów (agility, freestyle, flyball itp.) oraz karmienie posiłkami w zabawkach z jedzeniem. Stres i frustracja Czasami pies przeżuwa, gdy doświadcza czegoś, co powoduje stres, takiego jak przebywanie w klatce w pobliżu innego zwierzęcia, z którym się nie dogaduje. Aby ograniczyć ten rodzaj żucia, staraj się unikać narażania psa na sytuacje, które sprawiają, że jest zdenerwowany lub rozdrażniony. Psy, które nie mogą angażować się w ekscytujące czynności, czasami bezpośrednio gryzą, potrząsają, rozrywają i przeżuwają pobliskie przedmioty. Psy schroniskowe i szczenięta czasami chwytają i potrząsają kocami lub miskami w swoich budach, gdy ludzie przechodzą obok, ponieważ chcą zwrócić na siebie uwagę. Ich frustracja wyraża się poprzez destrukcyjne zachowanie. Pies, który widzi biegnącą wiewiórkę lub kota i chce go gonić, ale jest za ogrodzeniem, może chwycić i nawet rozwalić bramę. Pies obserwujący innego psa na szkoleniu może być tak podekscytowany widokiem bawiącego się psiego kolegi z klasy, że chwyta i przegryza smycz. (Psy Agility i Flyball są szczególnie podatne na takie zachowanie, ponieważ obserwują inne psy ścigające się, świetnie się bawiące, i chcą dołączyć do akcji.) Najlepszą interwencją w przypadku tego problemu jest przewidzenie, kiedy może wystąpić frustracja i zapewnienie psu odpowiednią zabawkę do potrząsania i rozdzierania. W sytuacji klasowej noś przy sobie piłkę na sznurku, którą pies może trzymać i żuć. Jeśli twój pies jest sfrustrowany zwierzętami lub przedmiotami po drugiej stronie ogrodzenia lub bramy w domu, przywiąż zabawkę z liną do czegoś solidnego przy bramie lub barierce. Zapewnij psom schronienie i szczeniętom zabawki oraz kości do żucia w ich otoczeniu. Czego nie robić – Nie pokazuj psu krzywdy, jaką wyrządził, a po fakcie nie daj mu lania klapsa ani go nie karz. Nie może połączyć twojej kary z jakimś zachowaniem, które zrobił kilka godzin, a nawet minut temu. – Nie używaj taśmy klejącej, aby trzymać pysk psa zamknięty wokół przeżutego przedmiotu przez dłuższy czas. To nieludzkie, nie nauczy twojego psa niczego. – Nie przywiązuj do psa uszkodzonego przedmiotu. To nie nauczy twojego psa niczego. – Nie zostawiaj psa w klatce przez dłuższy czas (ponad sześć godzin), aby zapobiec gryzieniu. – Nie zakładaj psu kagańca, aby zapobiec gryzieniu. Lęk separacyjny Jedną z najczęstszych skarg opiekunów zwierząt domowych jest to, że ich psy są destrukcyjne, gdy są pozostawione same. Psy mogą oddawać mocz, kał, szczekać, wyć, żuć, kopać lub próbować uciec. Chociaż te problemy często wskazują, że psa należy nauczyć dobrych manier domowych, mogą być również objawami niepokoju. Kiedy problemom psa towarzyszą inne niepokojące zachowania, takie jak ślinienie się i okazywanie niepokoju, gdy jego opiekunowie przygotowują się do opuszczenia domu, nie są to dowody na to, że pies nie jest wyszkolony w domu lub nie wie, które zabawki są dla niego. Zamiast tego wskazują, że pies ma lęk separacyjny. Lęk separacyjny jest wyzwalany, gdy psy denerwują się z powodu oddzielenia od swoich opiekunów, ludzi, do których są przywiązane. Niektóre psy cierpiące na lęk separacyjny stają się poruszone, gdy ich opiekunowie przygotowują się do wyjazdu. Inne wydają się niespokojne lub przygnębione przed wyjazdem opiekunów lub gdy ich opiekunowie nie są obecni. Niektórzy próbują powstrzymać swoich właścicieli przed wyjazdem. Zwykle zaraz po tym, jak opiekun zostawia psa z lękiem separacyjnym, pies zaczyna szczekać i wykazywać inne niepokojące zachowania w krótkim czasie po zostaniu samemu – często w ciągu kilku minut. Kiedy opiekun wraca do domu, pies zachowuje się tak, jakby minęły lata, odkąd widział swojego pana! Podczas leczenia psa z lękiem separacyjnym, celem jest rozwiązanie podstawowego lęku psa poprzez nauczenie go, aby cieszył się lub przynajmniej tolerował samotność. Osiąga się to poprzez ustawienie rzeczy tak, aby pies doświadczył sytuacji, która wywołuje jego niepokój, a mianowicie bycia samotnym, bez doświadczania strachu lub niepokoju. Częste objawy lęku przed separacją: Oddawanie moczu i kału. Niektóre psy oddają mocz lub kał, gdy są pozostawione same lub oddzielone od swoich opiekunów. Jeśli pies oddaje mocz lub wypróżnia się w obecności swojego opiekuna, zabrudzenie jego domu prawdopodobnie nie jest spowodowane lękiem separacyjnym. Szczekanie i wycie. Pies, który ma lęk separacyjny, może szczekać lub wyć, gdy zostanie sam, oddzielony od swojego opiekuna. Ten rodzaj szczekania lub wycia jest uporczywy i nie wydaje się być wywołany przez nic poza pozostawieniem samemu. Gryzienie, kopanie i niszczenie. Niektóre psy z lękiem separacyjnym żują przedmioty, framugi drzwi lub parapety okienne, kopią drzwi i drzwi lub niszczą przedmioty gospodarstwa domowego, gdy są pozostawione same lub oddzielone od swoich opiekunów. Takie zachowania mogą prowadzić do samookaleczeń, takich jak złamane zęby, przecięte i zadrapane łapy oraz uszkodzone paznokcie. Jeśli żucie, kopanie i niszczenie psa są spowodowane lękiem separacyjnym, zwykle nie występują w obecności jego opiekuna. Ucieczka. Pies z lękiem separacyjnym może próbować uciec z obszaru, w którym jest zamknięty, gdy zostaje sam, oddzielony od swojego opiekuna. Pies może próbować kopać i gryźć drzwi lub okna, co może skutkować samookaleczeniem, takim jak złamane zęby, skaleczone i zadrapane przednie łapy oraz uszkodzone pazury. Jeśli zachowanie psa w ucieczce jest spowodowane lękiem separacyjnym, nie występuje ono w obecności opiekuna. Chodzenie. Niektóre psy chodzą lub biegają po określonej ścieżce w ustalonym schemacie, gdy są pozostawione same. Niektóre chodzące psy poruszają się po okręgach, podczas gdy inne chodzą tam i z powrotem po liniach prostych. Jeśli zachowanie psa jest spowodowane lękiem separacyjnym, zwykle nie występuje, gdy jego opiekun jest obecny. Koprofagia. Niektóre psy pozostawione same lub oddzielone od swoich opiekunów oddają kał, a następnie zjadają całość lub część swoich odchodów. Jeśli pies zjada ekskrementy z powodu lęku separacyjnego, prawdopodobnie nie wykonuje tego zachowania w obecności swojego opiekuna. Dlaczego niektóre psy odczuwają lęk przed separacją? Nie ma jednoznacznych dowodów wskazujących dokładnie, dlaczego psy rozwijają lęk separacyjny. Ponieważ jednak znacznie więcej psów adoptowanych ze schronisk ma ten problem behawioralny niż tych wychowywanych przez jedną rodzinę od szczenięcia, uważa się, że utrata ważnej osoby lub grupy osób w życiu psa może prowadzić do lęku separacyjnego. Inne, mniej dramatyczne zmiany mogą również wywołać zaburzenie. Poniżej znajduje się lista sytuacji, które są związane z rozwojem lęku separacyjnego. Zmiana opiekuna lub rodziny. Porzucenie, oddanie do schroniska lub przekazanie nowemu opiekunowi lub rodzinie może wywołać rozwój lęku separacyjnego. Zmiana harmonogramu. Nagła zmiana harmonogramu pod względem tego, kiedy i jak długo pies jest pozostawiony sam, może wywołać rozwój lęku separacyjnego. Na przykład, jeśli opiekun psa pracuje w domu i spędza z nim cały dzień, ale potem dostaje nową pracę, która wymaga od niego pozostawienia psa samego na sześć lub więcej godzin na raz, pies może rozwinąć lęk separacyjny z powodu tej zmiany. Zmiana miejsca zamieszkania. Przeprowadzka do nowego miejsca zamieszkania może wywołać rozwój lęku przed separacją. Zmiana w przynależności do gospodarstwa domowego. Nagła nieobecność członka rodziny rezydenta, z powodu śmierci lub wyprowadzki, może wywołać rozwój lęku separacyjnego. Problemy medyczne do wykluczenia w pierwszej kolejności. Zabrudzenie domu niektórych psów jest spowodowane nietrzymaniem moczu, stanem chorobowym. Psy z problemami z nietrzymaniem moczu często wydają się nieświadome, że się zabrudziły. Czasami oddają mocz podczas snu. Szereg problemów medycznych – w tym infekcja dróg moczowych, słaby zwieracz spowodowany starością, problemy związane z hormonami po operacji, kamienie pęcherza moczowego, cukrzyca, choroba nerek, choroba Cushinga, problemy neurologiczne i nieprawidłowości narządów płciowych – mogą powodować problemy nietrzymaniem moczu u psów. Przed próbą modyfikacji zachowania w przypadku lęku separacyjnego, skontaktuj się z weterynarzem swojego psa, aby wykluczyć problemy medyczne. Leki. Istnieje wiele leków, które mogą powodować częste oddawanie moczu i brudzenie domu. Jeśli twój pies przyjmuje jakiekolwiek leki, skontaktuj się z weterynarzem, aby dowiedzieć się, czy mogą one przyczynić się do jego zabrudzenia w domu. Uległe lub podniecone oddawanie moczu. Niektóre psy mogą oddawać mocz podczas powitania, zabawy, kontaktu fizycznego lub podczas nagany lub karania. Takie psy mają tendencję do przyjmowania postawy uległej podczas interakcji, takich jak trzymanie nisko ogona, spłaszczanie uszu do głowy, kucanie lub przewracanie się i odsłanianie brzucha. Co zrobić, jeśli Twój pies ma lęk przed separacją Leczenie łagodnego lęku przed separacją. Jeśli twój pies ma łagodny przypadek lęku separacyjnego, kontrwarunkowanie może zmniejszyć lub rozwiązać problem. Kontrwarunkowanie to proces leczenia, który zmienia przestraszoną, niespokojną lub agresywną reakcję zwierzęcia na przyjemną, zrelaksowaną. Odbywa się to poprzez skojarzenie widoku lub obecności budzącej lęk lub nielubianej osoby, zwierzęcia, miejsca, obiektu lub sytuacji z czymś naprawdę dobrym, czymś, co pies kocha. Z biegiem czasu pies uczy się, że czegokolwiek się boi, w rzeczywistości daje mu to dobre rzeczy. W przypadku psów z lękiem separacyjnym kontrwarunkowanie koncentruje się na rozwijaniu związku między samotnością a dobrymi rzeczami, takimi jak pyszne jedzenie. Aby rozwinąć tego rodzaju skojarzenie, za każdym razem, gdy wychodzisz z domu, możesz zaoferować swojemu psu zabawkę nadziewaną jedzeniem, której ukończenie wylizywania zajmie mu co najmniej 20 do 30 minut. Na przykład, spróbuj dać swojemu psu Kong nadziewany czymś naprawdę smacznym, takim jak niskotłuszczowy serek śmietankowy, ser w sprayu lub niskotłuszczowe masło orzechowe, mrożony banan i twarożek lub karma dla psów w puszkach i krokiet. Kong można nawet zamrozić, dzięki czemu wyjęcie całej karmy zajmuje twojemu psu jeszcze więcej czasu. Pamiętaj, aby usunąć te specjalne zabawki, gdy tylko wrócisz do domu, aby twój pies miał do nich dostęp i wartościową żywność w środku tylko wtedy, gdy jest sam. Możesz karmić swojego psa wszystkimi jego codziennymi posiłkami w specjalnych zabawkach. Na przykład, każdego ranka przed pójściem do pracy możesz dać swojemu psu Kong lub dwa nadziewane jego śniadaniem i pysznymi smakołykami. Pamiętaj jednak, że to podejście działa tylko w łagodnych przypadkach lęku separacyjnego, ponieważ bardzo niespokojne psy zwykle nie jedzą, gdy ich opiekunów nie ma w domu. Leczenie umiarkowanego do ciężkiego lęku separacyjnego. Umiarkowane lub ciężkie przypadki lęku separacyjnego wymagają bardziej złożonego programu odczulania i przeciwdziałania. W takich przypadkach ważne jest, aby stopniowo przyzwyczajać psa do samotności, zaczynając od wielu krótkich rozłąk, które nie wywołują niepokoju, a następnie stopniowo wydłużając czas trwania rozłąki w ciągu wielu tygodni codziennych sesji. Niezbędny element leczenia lęku przed separacją. Podczas odczulania na jakikolwiek rodzaj strachu ważne jest, aby upewnić się, że twój pies nigdy nie doświadczy pełnej wersji tego, co wywołuje u niego lęk lub strach. Musi doświadczyć tylko wersji o niskiej intensywności, która go nie przeraża. W przeciwnym razie nie nauczy się czuć spokoju i komfortu w sytuacjach, które go denerwują. Oznacza to, że podczas leczenia lęku separacyjnego pies nie może być pozostawiony sam, z wyjątkiem sesji odczulania. Na szczęście istnieje wiele alternatywnych rozwiązań: Jeśli to możliwe, zabierz psa do pracy Zostaw psa z kimś Poproś członka rodziny, przyjaciela lub opiekuna psa, aby przyszedł do twojego domu i został z psem, gdy cię tam nie będzie. (Większość psów cierpiących na lęk separacyjny zachowuje się spokojnie, o ile ktoś jest z nimi. Ten ktoś niekoniecznie musi być tobą.) Wiele psów cierpiących na lęk separacyjny czuje się dobrze, gdy zostaje w samochodzie. Możesz spróbować zostawić psa w samochodzie, ale tylko przy umiarkowanej pogodzie. Uważaj: psy mogą cierpieć na udar cieplny i umrzeć, jeśli zostaną pozostawione w samochodzie przy ciepłej pogodzie– nawet na kilka minut. Nie zostawiaj psa w samochodzie, chyba że masz pewność, że wnętrze twojego samochodu się nie nagrzeje. Oprócz ćwiczeń absencji stopniowanych, wszystkie powitania i pożegnania powinny być przeprowadzane w bardzo spokojny sposób. Żegnając się, wystarczy poklepać psa po głowie, pożegnać się i wyjść. Podobnie po powrocie do domu przywitaj się ze swoim psem, a następnie nie zwracaj na niego uwagi, dopóki nie będzie spokojny i zrelaksowany. Czas potrzebny psu na relaks po powrocie do domu będzie zależeć od jego poziomu niepokoju i indywidualnego temperamentu. Aby zmniejszyć poziom podekscytowania psa po powrocie do domu, warto odwrócić jego uwagę, prosząc go o wykonanie kilku prostych poleceń, których już się nauczył, takich jak siadanie lub warowanie. Klatka kennelowa. Trening w klatce może być pomocny dla niektórych psów, jeśli dowiedzą się, że klatka jest ich bezpiecznym miejscem do przebywania w spokoju. Jednak w przypadku innych psów skrzynia może powodować dodatkowy stres i niepokój. Aby ustalić, czy powinieneś spróbować użyć klatki, monitoruj zachowanie psa podczas treningu w klatce i kiedy jest pozostawiony w klatce, gdy jesteś w domu. Jeśli wykazuje oznaki niepokoju (silne dyszenie, nadmierne ślinienie, szalone próby ucieczki, uporczywe wycie lub szczekanie), zamknięcie w klatce nie jest dla niego najlepszą opcją. Zamiast używać klatki, możesz spróbować zamknąć psa w jednym pokoju za bramką dla dzieci. Zapewnij zajęcie. Zapewnienie dużej ilości fizycznej i psychicznej stymulacji jest istotną częścią leczenia wielu problemów z zachowaniem, zwłaszcza tych, które wiążą się z lękiem. Ćwiczenie umysłu i ciała psa może znacznie wzbogacić jego życie, zmniejszyć stres i zapewnić odpowiednie ujście dla normalnych zachowań. Dodatkowo, pies zmęczony fizycznie i psychicznie nie ma zbyt wiele nadmiaru energii, gdy jest pozostawiony sam. Aby twój pies był zajęty i szczęśliwy, wypróbuj następujące rzeczy: Daj swojemu psu co najmniej 30 minut ćwiczeń aerobowych (np. biegania i pływania) każdego dnia. Postaraj się ćwiczyć psa tuż przed pozostawieniem go samego. To może pomóc mu się zrelaksować i odpocząć, gdy cię nie będzie. Graj ze swoim psem w zabawne, interaktywne gry, takie jak aportowanie i przeciąganie liny. Zabierz psa na codzienne spacery i wyjścia. Wybieraj różne trasy i odwiedzaj nowe miejsca tak często, jak to możliwe, aby mógł doświadczyć nowych zapachów i widoków. Jeśli twój pies lubi inne psy, pozwól mu bawić się bez smyczy ze swoimi psimi kumplami. Często dostarczaj zabawki puzzle z jedzeniem. W tych zabawkach możesz karmić swojego psa jego posiłkami lub nadziewać je odrobiną masła orzechowego, sera lub jogurtu. Daj również swojemu psu różnorodne atrakcyjne jadalne i niejadalne rzeczy do żucia. Zabawki-puzzle i przedmioty do żucia zachęcają do żucia i lizania, które, jak wykazano, działają uspokajająco na psy. Pamiętaj, aby zapewnić je za każdym razem, gdy zostawiasz psa samego. Spraw, aby twój pies „polował” na jego posiłki, chowając małe stosy jego krokietów w domu, kiedy wychodzisz. Większość psów uwielbia tę zabawę. Zapisz się na zajęcia szkoleniowe oparte na nagrodach, aby zwiększyć aktywność umysłową psa i wzmocnić więź między tobą a twoim psem. Wybierz się na zajęcia grupowe lub prywatne, które zapewnią tobie i twojemu psu wiele wspaniałych możliwości do nauki i gier – wspólnej zabawy. Po tym, jak ty i twój pies nauczycie się kilku nowych komend, możesz zmęczyć go psychicznie, ćwicząc je tuż przed pozostawieniem psa samego w domu. Zaangażuj się w psie sporty, takie jak agility, freestyle (taniec z psem) czy flyball. Leki mogą pomóc. Zawsze skonsultuj się z weterynarzem lub behawiorystą weterynaryjnym przed podaniem psu jakiegokolwiek leku na problemy z zachowaniem. Stosowanie leków może być bardzo pomocne, szczególnie w ciężkich przypadkach lęku separacyjnego. Niektóre psy są tak zrozpaczone rozłąką ze swoimi opiekunami, że leczenie nie może być wdrożone bez pomocy leków. Leki przeciwlękowe mogą pomóc psu tolerować pewien poziom izolacji bez odczuwania lęku. Mogą również przyspieszyć postęp leczenia. W rzadkich przypadkach pies z łagodnym lękiem separacyjnym może odnieść korzyść z samej terapii lekowej, bez towarzyszącej zmiany zachowania. Pies przyzwyczaja się do zostania sam na sam z pomocą leku i zachowuje tę nową kondycję po stopniowym odstawieniu leku. Jednak większość psów potrzebuje kombinacji leków i modyfikacji zachowania. Jeśli chcesz zbadać tę możliwość, porozmawiaj ze swoim weterynarzem, behawiorystą weterynaryjnym lub behawiorystą zwierząt domowych, który może ściśle współpracować z twoim weterynarzem. Nie karć ani nie karz swojego psa. Zachowania lękowe nie są wynikiem nieposłuszeństwa ani złośliwości. To są reakcje na rozłąkę. Twój pies przejawia lękowe zachowania, gdy zostaje sam, ponieważ jest zdenerwowany i próbuje radzić sobie ze stresem. Jeśli go ukarzesz, może stać się jeszcze bardziej zdenerwowany, a problem może się znacznie pogłębić. Pies mnie podgryza – co robić? Człowiek wychowuje tego szczeniaka, karmi, troszczy się, kocha, a ten mały gnojek zaczyna gryźć. Czy nie wie, że to boli? Nie wie, że rani moje uczucia? Na pewno robi to złośliwie!Chyba nie ma częstszego pytania w mojej skrzynce mailowej, niż właśnie to o psie podgryzanie. Na blogu są minimum 3 wpisy o tym, ale widocznie chcecie więcej. Ja nie dam rady napisać kolejnego tekstu o tym samym? Potrzymajcie mi jeszcze jedno – ten tekst zainspirowany został najnowszym pytaniem, które otrzymałem o problem z psim gryzieniem.”Witam jestem szczęśliwą posiadaczką 6 miesięcznego labradora, od kilku tygodni zaczął mnie gryźć po udach, rękach, dłoniach po pupie wszędzie. Ja najwięcej spędzam z nim czas,bawimy się odpoczywamy, nie mam pojęcia dlaczego tak mu się odmieniło,tak nie gryzł, nie uderzyłam go nie krzyczę kocham go tak bardzo, nie wiem co mam robić? Proszę o jakąś poradę”Tego typu pytania są bardzo częste, ale warto zwrócić na taki czynnik emocjonalny. Moim zdaniem pies nie myśli w takich kategoriach i nie rozumie pewnej koncepcji zależności. Pies nie myśli ”Człowiek mnie nie bije, więc go nie gryzę”. Również to, że psa bardzo kochamy nie ma dla niego znaczenia w kontekście podgryzania. Dla jasności – w tym tekście skupiam się na psie młodym lub wręcz szczeniaku, ponieważ dla wczesnego wieku podgryzanie jest najbardziej przez dorosłego psa to inna para kaloszy, która najczęściej związana jest z agresją (lub w mniejszym stopniu z brakiem wychowania w wieku młodzieńczym).Pies mnie podgryza – dlaczego?W kontekście podgryzania trzeba przede wszystkim zrozumieć jedno – pies nie chce nam zrobić krzywdy. Człowiek i pies to różne gatunki, które muszą się dotrzeć w czasie. Pies nie rozumie dlaczego smażymy mięso, zamiast zjeść na surowo. My nie rozumiemy dlaczego pies nas gryzie, zamiast zwyczajnie powiedzieć, o co mu zawsze są sytuacje ekstremalne. Są psy, które mogą potencjalnie być agresywne z natury. Dopuszczam możliwość istnienia psa, który chce nas skrzywdzić. Czytałem badania, gdzie twierdzono, że jeśli pies do ok. 3 miesiąca życia nie będzie miał kontaktu z człowiekiem to już prawdopodobnie zawsze będzie ”dziki” i jego udomowienie może być sytuacja, gdzie pies jest od szczeniaka agresywny i chce naszego bólu są ekstremalnie rzadkie. Ja o takiej nie słyszałem. Dlatego lepiej wstępnie założyć bardziej prawdopodobne sam początek – dlaczego pies mnie podgryza? Możemy sprawę uprościć do 3 powodów:Młody pies mnie podgryza, bo swędzą go zębyNajczęstsza sprawa. Młody pies ma dwa takie etapy w życiu, gdzie nieprzyjemnie swędzi go w mordzie. Jako szczeniak, czyli na etapie wyrastania zębów mlecznych oraz w okolicy okresu dojrzewania, czyli w okresie wymiany zębów z mlecznych na stałe. W obu przypadkach swędzą psa związku z tym, że trudno sobie z tym poradzić samodzielnie to pies zaczyna gryźć. Często zaczyna niszczyć meble lub właśnie podgryzać człowieka. Rozwiązanie? Dać mu gryzaki (najlepiej naturalne typu kopyta wołowe). Jeżeli niepokoi nas zachowanie psa to możemy również udać się do weterynarza, aby sprawdził, czy etap wyrastania lub wymiany zębów przebiega pies mnie podgryza, bo się nudziCzłowiek może mówić i używać rąk. Może pisać, gestykulować i generalnie komunikować się na wiele sposobów. Pies może szczekać, bić łapami i gryźć. W związku z tym, że od pierwszych dni do zabawy z rodzeństwem korzysta raczej z zębów to właśnie ten element jest dla niego najbardziej powszechny w tym więc dziwnego, że jeśli pies chce zwrócić na siebie uwagę to używa właśnie zębów. Tutaj wszystko zależy od psa, ale również etapy używania zębów pokrywają się z etapami ich wymiany. Na początku szczeniak przychodzi do nas oderwany prosto od rodzeństwa. W związku z tym komunikuje się z nami tym sposobem, który zna etap to etap dojrzewania. Pies staje się coraz bardziej pewny siebie i śmiały. Dodatkowo w tym okresie pies może być niespokojny, drażliwy i generalnie bardziej znudzony. W związku z tym może bardziej niż zazwyczaj próbować zwrócić na siebie uwagę. Zaczyna się delikatnie – od jakiegoś szczekania lub zaczepiania łapą. To jednak łatwo zignorować, więc jeśli nie przynosi skutków to zaczyna się podgryzanie. Nie ma nic zabawniejszego niż piszczący i uciekający Uczenie psa nowych zabaw i przekierowywanie z gryzienia nas na inne czynności. Jak pies próbuje nas gryźć to zamiast tego pobawmy się z nim szarpakiem. Generalnie na tym etapie warto psa czymś zająć. Próbujmy fajnych aktywności i testujmy nowe zabawki. Ciekawym sposobem są zabawki na inteligencję lub mata pies mnie podgryza, bo mnie nienawidziNie wiem dlaczego tak wiele osób próbuje sobie wmówić, że pies gryzie z jakiejś wewnętrznej złośliwości. Psy raczej nie myślą w takich kategoriach. Pies chce coś osiągnąć i robi rzeczy, które mu w tym pomagają. Naturalnie pies może również wyładowywać swoją frustrację, szczególnie powszechną w okresie w trakcie dojrzewania może być wkurzony, szczególnie, jeśli w okolicy są inne psy. Frustracja narasta, więc jeśli nie pomożemy psu wyładować się w inny sposób to finalnie to on może nas do tego zmusić właśnie poprzez podgryzanie samo w sobie nie jest czymś złym – pies nie robi się agresywny czy coś w tym stylu. Jednak warto nauczyć psa innych form komunikacji. Pamiętajmy jednak, że pies to silna bestia. Wyobraź sobie, że to mięso to Twoja ręka. Własnie dlatego nie warto wkurzać psa :)Pies mnie podgryza – co z tym zrobić?Rozwiązania są bardzo proste i są tylko 3. I teoretycznie każdy o nich wie, bo nie wierzę, że ktoś czyta tylko mój blog i pisze tylko do mnie. Na pewno czytaliście inne wpisy na innych serwisach i tam też o tym pisali, ale jednak wiele osób łudzi się, że ”kurczę, może jednak będzie coś łatwiejszego”. Otóż niestety nie… są tylko 3 swędzą dziąsła – dajemy psy coś do gryzienia. Nie ma innej opcji. Jak coś swędzi to chcemy sobie ulżyć. Można próbować wszystkiego, bo na każdego psa działa coś innego. Są naturalne gryzaki, są gryzaki sztuczne, są gryzaki do chłodzenia, są pluszaki do rozrywania. Można psu dać szarpaki lub jakiekolwiek inne zabawki. Wszystko, co można gryźć. Jak psu tego nie dasz to nic dziwnego, że pogryzie meble lub dojrzewa i się nudzi – dajemy rozrywkę. Również nie ma innej opcji. Trudno oczekiwać, że dorastający, wypełniony energią pies będzie leżał na kanapie cały dzień jak staruszek. Nie ma tak i już. Młody pies potrzebuje aktywności. Jaką aktywność wybrać? To co lubisz i to co lubi Twój pies. Możesz chodzić biegać, ćwiczyć sztuczki, trenować frisbee, aportować. Możesz się szarpać, przeciągać. Świetnym pomysłem jest spróbowanie nowych aktywności – osobiście polecam tropienie użytkowe. W domu można również spróbować maty węchowej, kongów i zabawek na inteligencję. Tak naprawdę najlepiej robić wszystko i zobaczyć co najlepiej działa na psa. Jedne psy lepiej czują się po aktywności fizycznej, a inne bardziej uspokajają się przy zabawach wszystko zawodzi – przetrwaj. Osobiście nie wierzę, że na psa nic nie działa. Można oszukiwać innych, ale siebie nie oszukasz. Naprawdę dając psu gryzaki i masę aktywności, on nadal Cię gryzie? :) Jednak zakładając absurdalną opcję, że nic nie działa to zostaje jedno – przetrwać. Kup grube spodnie i jeszcze grubszą bluzę, załóż rękawice i podwójne skarpety. Etap podgryzania mija. Najczęściej po zakończeniu okresu dojrzewania, bo wtedy większość psów się uspokaja. Alternatywnie idź do behawiorysty, ale on powie Ci to co jest w tym wpisie. Powie to bardziej skomplikowanie, zachęci na jakieś dodatkowe spotkania (najczęściej grupowe), zapisze na nowe aktywności i zaleci fajne gryzaki, ale finalnie sprowadzi się to do tych 2 Proste! A teraz do boju i pokaż temu psu, co robimy z podgryzaczami. Dajemy fajne rzeczy i ciekawe rozrywki :) Wielu opiekunów psów z pewnością doświadcza problematycznej sytuacji, gdy ich pupil buntuje się przed samotnym pozostaniem w domu. Pies pozostawiony samotnie wyje, szczeka, niszczy sprzęty domowe, buty i wszystko, co tylko znajdzie w swoim zasięgu, drapie drzwi, załatwia swoje potrzeby fizjologiczne, a niekiedy nawet samookalecza się. Nie trzeba wspominać, że jest to dla opiekuna uciążliwy problem – zdemolowane mieszkanie, skargi sąsiadów, wyrzuty sumienia podczas każdego wyjścia do pracy i męczący się w domu pies. Przyczyny takiego psiego zachowania mogą tkwić w jakimś traumatycznym zdarzeniu z lat szczenięcych lub wynikają z nieprzyzwyczajenia zwierzęcia do samotności i nadmiernego uzależnienia od człowieka (prowadzi to do rozwinięcia się u psa tzw. lęku separacyjnego). Niechęć do samotnego pozostawania psa w mieszkaniu może mieć też źródło w nieprawidłowych relacjach między członkami stada i zaburzonej hierarchii. Pies może uważać siebie za osobnika alfa, w związku z czym czuje się zobowiązany do kontrolowania i pilnowania swojego stada, co w przypadku „rozłażenia się” tego stada powoduje u psa frustrację i niepokój. Jest jednak wiele metod, które mogą pomóc naprostować psychikę naszego psa tak, aby samotne pozostawanie w domu nie stanowiło dla niego problemu. Rzecz jasna, najlepiej jest zapobiegać późniejszym problemom. Aby pies przyzwyczaił się do samotnego zostawania w domu, należy rozpocząć taką naukę jak najwcześniej. Nie wolno dopuścić do tego, aby pies zbytnio uzależnił się od opiekuna, ponieważ wtedy każde nasze wyjście będzie doprowadzać zwierzę do autentycznej rozpaczy – nie będzie rozumiał, dlaczego ukochany pan nie zabiera go ze sobą. Od czego zacząć? Początkowo należy zostawiać psa w sposób kontrolowany, czyli np. możemy zamknąć się w innym pokoju i zostać tam kilka minut podczas gdy nasz pupil zostaje za drzwiami sam (to ważne, aby żaden inny członek rodziny nie towarzyszył naszemu psu podczas tego ćwiczenia). Jeśli pies pozostanie w tym czasie spokojny, nagradzamy go wówczas smakołykiem i chwalimy. Stopniowo przedłużamy czas spędzany w osobnym pomieszczeniu za każdym razem chwaląc pożądane zachowanie. Następnie możemy wyjść z domu na krótko i również sukcesywnie wydłużać swoją nieobecność. Warto po każdym opuszczeniu mieszkania zastosować słowną komendę, która musi być taka sama za każdym razem – dla psa będzie to informacja, że po usłyszeniu np. „idę do pracy” lub „zaraz wrócę” można liczyć na powrót opiekuna . Pamiętajmy, że dla psa kluczowe jest pierwsze pół godziny samotności – jeśli wytrzyma w spokoju tyle czasu, powinien wytrzymać również kilka godzin. Istotne w całej nauce jest to, aby czas samotności psa wydłużać stopniowo. Starajmy się również przyzwyczaić psa do tego, że nie zawsze chcemy jego towarzystwa. Nie uczmy go chodzenia za nami krok w krok, zamykajmy się w ciągu dnia w pokoju, w łazience, uczmy psa, że czasami chcemy pobyć sami. Zwróćmy też uwagę, aby nie dopuścić do dramatycznych sytuacji związanych z zostawaniem psa w domu (zbyt długa izolacja, pozostawianie szczenięcia na noc w nieprzyjaznym miejscu – najlepiej zostawiać pieska w znajomym, przyjaznym miejscu). Absolutnie nie wolno psa karać, gdy zdradza objawy lęku przed separacją! Nagradzajmy ciche zachowania, lecz nie karćmy za szczekanie czy piszczenie – może to nasilić lęk. Jeśli nasz pies reaguje na samotność gryzieniem sprzętów, butów czy ubrań musimy nauczyć go, że naszych rzeczy gryźć nie wolno. Pozostawiając zwierzaka samego, usuńmy z jego zasięgu wszelkie obiekty potencjalnie nadające się w odczuciu psa do zniszczenia. Ponadto nigdy nie pozwalajmy na zabawy np. starymi butami czy skarpetkami, gdyż pies nie odróżni później starych rzeczy od nowych i może w stresie zniszczyć nam dopiero co zakupione elementy ubioru. Pies musi być nauczony, że gryzie się tylko zabawki, dlatego w trakcie nauki należy go pilnować i obserwować, i gdy zainteresuje się czymś „naszym”, natychmiast przekierujmy jego chęć gryzienia na zabawki. Przy konsekwentnym postępowaniu, pies powinien szybko zaakceptować oddzielenie od opiekuna. Nie zawsze jednak nasz pies przybywa do nas jako łatwo uczący się szczeniak. Bywa, że jest już starszy i na dodatek jego lęk przed separacją jest już dość zaawansowany. Co wtedy robić oprócz stosowania ćwiczeń podanych powyżej? Jest na to kilka sprawdzonych sposobów. Odwróćmy uwagę psa od naszego wyjścia z domu – niech przede wszystkim nie widzi momentu, gdy wychodzimy. Krótko przed wyjściem dajmy psu ulubioną zabawkę, kość lub bardzo skuteczny w tym przypadku Kong (kauczukowa zabawka wypełniona smakołykami, które zwierzak musi pracowicie wydłubać ze środka) – zaabsorbowany zabawą nie zauważy, że opiekun zniknął z jego pola widzenia. U niektórych psów sprawdza się napełnienie miski tuż przed wyjściem ich ulubionym przysmakiem lub rozsypanie karmy na podłodze – zajmują się wtedy jedzeniem, a my możemy cichutko się oddalić. Jeśli pies zacznie kojarzyć, że otrzymuje ulubioną zabawkę, kość do gryzienia, kong wypełniony przysmakami zawsze wtedy (i co ważne: tylko wtedy – po przyjściu do domu zabawki powinno się schować, bowiem gdy będą cały czas leżeć na podłodze, stracą dla psa na atrakcyjności), gdy my wychodzimy z domu, może nawet zacząć pozytywnie reagować na nasze wyjścia. Inny sposób to wyjście z psem na bardzo długi, wyczerpujący spacer, podczas którego należy zapewnić psu maksymalną porcję intensywnej zabawy i biegania. Po powrocie, zmęczony zwierzak prawdopodobnie położy się spać, co pozwoli nam zostawić go samego, a psu pozwoli przespać przykry okres odosobnienia. Zamiast długiego spaceru, można pobawić się z psiakiem krótko przed planowanym zostawieniem go samego. Wystarczy około 20 minut zabawy, aby zmniejszyć poziom nagromadzonej u psa energii. Należy wiedzieć, że pies z nagromadzoną energią gorzej znosi stres. Warto też zostawiać psu włączone radio lub telewizor, aby czuł choć pozorną obecność człowieka w mieszkaniu. Gdy wychodzimy wieczorem nie zapomnijmy zostawić włączonego światła. Oczywiście wszelkie rzeczy, które pies mógłby zniszczyć należy usunąć z pola jego widzenia. Pamiętajmy także, aby nigdy nie żegnać się z psem wylewnie i nie robić wielkiej sprawy z tego, że musimy opuścić mieszkanie. Dotyczy to także powitań. Nasze wyjście i przyjście mają być normalnym elementem życia psa. W skrajnych przypadkach, gdy zwykłe metody nie skutkują, powinniśmy zasięgnąć porady behawiorysty lub udać się wraz z psem na szkolenie. behawiorysta może doradzić terapię za pomocą klatki kennelowej. Klatka taka ma spełnić funkcję bezpiecznego azylu dla naszego pupila i w żadnym wypadku nie wolno nam zacząć od zamknięcia w niej pieska! Celem terapii jest nauczenie psa, że klatka jest jego azylem, do którego udaje się, gdy czuje stres (czyli w naszym przypadku: lęk przed separacją). Nauka korzystania z kennel klatki musi oczywiście potrwać. Zaczynamy od oswojenia psiaka z samą klatką, dopiero gdy się z nią oswoi, możemy zacząć uczyć go wchodzenia do środka na komendę i zamykania zwierzaka wewnątrz. Jednak najpierw zasięgnijmy porady specjalisty, aby prawidłowo przeprowadzić terapię. Błędy mogą spowodować, że odniesiemy skutek wręcz odwrotny i zestresujemy naszego psa jeszcze bardziej. Szkolenie może okazać się pomocne, gdy stwierdzimy zaburzone relacje w stadzie. Dobry szkoleniowiec poprzez zastosowanie odpowiedniego treningu pomoże przywrócić właściwe relacje, czyli np. zmienić pozycję psa w hierarchii. Pies uważający się za osobnika alfa z ulgą „odda władzę” opiekunowi i z pewnością jako osobnik niższy rangą przestanie czuć potrzebę kontrolowania i opiekowania się całym swoim stadem. A oprócz oczywistych korzyści związanych ze zniwelowaniem u psa lęku przed oddzieleniem, my podczas takiego szkolenia nauczymy się nawiązywać dobry i pełny kontakt z naszym ulubieńcem. Zestaw startowy dla psa: Do 25 zł rabatu + zestaw podróżny ZA DARMO! Dlaczego pies gryzie rzeczy? Najwięcej problemów z gryzieniem przeróżnych rzeczy sprawiają szczeniaki. Wynika to z faktu, że wymieniają zęby mleczne na stałe. Trwa to do około 6 miesiąca życia. Podczas zabawy ze szczeniakiem, na pewno zauważyliście, że jego najlepszą zabawą jest gryzienie nas po rękach. Na początku może wydawać się to zabawne, kiedy wbija nam w dłonie ząbki ostre jak szpileczki, ale z czasem takie gryzienie może stać się coraz mocniejsze i bolesne. To dobry moment aby stanowczo zareagować i zacząć pracować nad oduczeniem tego zachowania. Najprościej jest nie dawać możliwości do takiej zabawy, nie podstawiać rąk! Stanowczym NIE WOLNO! informujemy, że nasz pupil coś źle robi. Pies zawsze będzie gryzł. Nasze zadanie jest takie, aby skupił uwagę na rzeczach do gryzienia specjalnie do tego przeznaczonych. Potrzeba gryzienia to część natury psa. Nie możemy tego zachowania całkowicie zlikwidować, ale możemy przestawić zainteresowanie psa na przedmioty, które są do tego przeznaczone. Mogą to być różnego rodzaju zabawki, naturalne kości i przysmaki. Kupując je w sklepach dla zwierząt masz pewność, że mają odpowiednie certyfikaty, są bezpieczne i zostały stworzone oraz dopasowane do potrzeb naszych milusińskich. Bogatą ofertę zabawek do gryzienia, dla psa w każdym wieku oraz naturalnych przysmaków znajdziecie na naszej stronie Po stworzeniu profilu psa zostanie dobrana odpowiednia karma do potrzeb czworonoga oraz dopasowane zabawki i przysmaki. Gdy pies gryzie rzeczy - jakie są tego przyczyny? Jednym z powodów gryzienia może być stres separacyjny. Wychodzimy rano z domu i zostawiamy naszego psiaka samego na wiele godzin. Obgryzanie czy szarpanie mebli i butów może być więc próbą odreagowania na samotność. Nasz ukochany czworonożny przyjaciel chce na siebie zwrócić uwagę i powiedzieć nam, zobacz jaką niespodziankę dla Ciebie przygotowałem! Niestety nasz przyjaciel nie wie, że ta niespodzianka może u Nas wywołać zawał serca! Karcenie psa w momencie powrotu do domu, po dewastacji, nie przyniesie żadnych pozytywnych odruchów u psa. Upominanie psa stanowczym NIE WOLNO powinno mieć miejsce w tym samym momencie, w którym pies dokonuje szkody. Możemy zapobiec dewastacji domu pod naszą nieobecność np. chowając i zabezpieczając wszystkie przedmioty, do których pies nie powinien mieć dostępu. Możemy również z samego rana zapewnić naszemu pupilowi odpowiednią ilość ruchu na spacerze, tak aby po powrocie do domu jego jedynym marzeniem była drzemka. Są już dostępne specjalne preparaty, najczęściej dostępne w postaci sprayu, które nanosimy na miejsca najczęściej gryzione przez psa. Mają one bardzo gorzki smak, który powoduje, że pies po próbie gryzienia jest skutecznie zniechęcony. Te preparaty są całkowicie bezpieczne dla zwierząt i w swoim składzie zawierają naturalne składniki, najczęściej roślinne. Możemy również zainwestować w kojec lub sami wygospodarować i ogrodzić miejsce w domu, gdzie pies będzie czuł się bezpiecznie. Ograniczamy w ten sposób kontakt z przedmiotami nie przeznaczonymi do gryzienia. Jak oduczyć psa gryzienia rzeczy? Przede wszystkim trzeba mieć świadomość, że oduczanie gryzienia nie będzie łatwym procesem i nie będzie trwało jeden dzień. Jednak jest to możliwe. Konsekwencja w wykonywaniu podjętych działań jest najważniejsza! Właściciel, który chce oduczyć psiaka nawyku gryzienia musi trzymać się kilku podstawowych zasad. Po pierwsze, jeżeli pies ma dostęp do przedmiotów, które mógłby zniszczyć lub do takich, które mogą zagrażać jego zdrowiu, trzeba je jak najszybciej schować w bezpieczne miejsce. Staraj się spędzać ze swoim pupilem jak najwięcej czasu. Obserwuj jego zachowania, szczególnie kiedy jest szczeniakiem, żeby jak najszybciej wyeliminować złe uczynki. Po drugie kiedy zauważysz, że piesek zaczyna podgryzać przedmiot, którego nie powinien gryźć, odwróć jego uwagę na siebie, najlepiej klaśnięciem w dłonie lub możesz do tego wykorzystać na przykład zrolowaną gazetę. Ważne, aby dźwięk był na tyle słyszalny dla psa, żeby odwrócił jego uwagę. Nigdy nie karz psa biciem! Pies przestanie Ci ufać i już raczej nie oduczysz go niczego, ponieważ przestanie słuchać Twoich komend! Po trzecie wybierz taką zabawkę, którą Twój pies polubi najbardziej, ponieważ są zabawki, których psy mogą się bać. Zachęcaj swojego psa do częstej zabawy, aby pokazać, że to jest właściwy przedmiot do gryzienia. Każdy moment powrotu psa do gryzienia nieodpowiednich przedmiotów zaznacz głośnym NIE WOLNO!. Po czwarte, jeśli piesek powróci do swojej odpowiedniej zabawki, pochwal go głaskaniem, lub nagrodź przysmakiem. We wszystkich tych staraniach, oduczenia gryzienia nieodpowiednich przedmiotów naszego pieska, powinna uczestniczyć cała rodzina. Dla psa NIE WOLNO! powinno być jasne i znaczyć tylko jedno. A nie, no dobrze tym razem możesz 🙂 Albo na coś psu pozwalamy, albo robimy mu mętlik w głowie swoim niezdecydowaniem. Wspólnie z domownikami ustal, które przedmioty są zakazane, pilnuj ich chowania i nie odpuszczaj! 🙂 Powodzenia 🙂

pies gryzie rzeczy gdy zostaje sam